ഒരു യുവാവ് തന്റെ പ്രൈമറി സ്കൂൾ അധ്യാപകനെ ഒരു വിവാഹ സൽക്കാരത്തിനിടയിൽ
കണ്ടു.
എല്ലാ ബഹുമാനത്തോടും ആദരവോടും കൂടി അദ്ദേഹത്തിനടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

അവൻ അധ്യാപകനോടു ചോദിച്ചു,
“സർ, നിങ്ങൾ എന്നെ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ?”
അധ്യാപകൻ പറഞ്ഞു:“ഇല്ല, ദയവായി സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തിയാലും.”

വിദ്യാർത്ഥി പറഞ്ഞു:“ഞാൻ നാലാം ക്ലാസിലെ നിങ്ങളുടെ വിദ്യാർത്ഥിയായിരുന്നു,
അന്ന് ക്ലാസ് മുറിയിൽ ഒരു കുട്ടിയുടെ വാച്ച് മോഷ്ടിച്ചത് ഞാനായിരുന്നു.
ആ സംഭവം ഞാൻ നിങ്ങളെ ഓർമ്മപ്പെടുത്താം
അപ്പോൾ സാറിന് ആ സംഭവവും,എന്നെയും ഓർക്കുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.

അന്ന് എന്റെ ക്ലാസിലെ ആൺകുട്ടികളിൽ ഒരാൾക്ക് സ്വർണ്ണ നിറമുള്ള മനോഹരമായ വാച്ച് ഉണ്ടായിരുന്നു,
അതിനാൽ ഞാൻ അത് മോഷ്ടിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു
ഒരു ദിവസം ആരും കാണാതെ
ഞാ‌നത് സൂത്രത്തിൽ കൈക്കലാക്കി.
ആരോ തന്റെ വാച്ച് മോഷ്ടിച്ചുവെന്ന് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ‌ കുട്ടി നിങ്ങളുടെ അടുത്തെത്തി. ഞങ്ങളുടെ പോക്കറ്റുകൾ തിരയുന്നതിനായി എല്ലാവരോടും വരിവരിയായ് നിൽക്കാൻ നിങ്ങൾ ഞങ്ങളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

എന്റെ കള്ളത്തരം വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും അധ്യാപകർക്കും മുന്നിൽ തുറന്നുകാട്ടപ്പെടുമെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി.
എന്നെ കള്ളൻ, നുണയൻ എന്ന് വിളിക്കും,എന്റെ പേര്
എന്നെന്നേക്കുമായി മോശമാക്കപ്പെടും എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി.

മതിലിന് അഭിമുഖമായി നിൽക്കാനും ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ പൂർണ്ണമായും അടയ്ക്കാനും നിങ്ങൾ ഞങ്ങളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. നിങ്ങൾ എല്ലാവരുടെയും പോക്കറ്റുകളും തിരഞ്ഞു,
നിങ്ങൾ എന്റെ പോക്കറ്റിലെത്തിയപ്പോൾ വാച്ച് എന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് പുറത്തെടുത്തു,
എന്നിട്ടും അവസാന വിദ്യാർത്ഥിയുടെ പോക്കറ്റ് തിരയുന്നതുവരെ നിങ്ങൾ അത് തുടർന്നു.

നിങ്ങൾ തിരച്ചിൽ പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കാനും ഞങ്ങളുടെ സീറ്റുകളിൽ പോയി ഇരിക്കാനും ഞങ്ങളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
നിങ്ങൾ എന്നെ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മുന്നിൽ കൊണ്ടുവരുമെന്ന് ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു.

നിങ്ങൾ വാച്ച് ക്ലാസിൽ
എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ കാണിക്കുകയും അത് വാച്ചിന്റെ ഉടമയായ കുട്ടിക്ക് തിരികെ നൽകുകയും ചെയ്തു,
വാച്ച് മോഷ്ടിച്ചയാളുടെ പേര് നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും പറഞ്ഞില്ല.
നിങ്ങൾ എന്നോടും ഒരു വാക്കുപോലും പറഞ്ഞില്ല, നിങ്ങൾ ആരോടും ആ സംഭവം
പിന്നെ പറഞ്ഞില്ല.

എന്റെ സ്കൂൾ ജീവിതത്തിലുടനീളം, അധ്യാപകരോ വിദ്യാർത്ഥികളോ എന്നെക്കുറിച്ചോ വാച്ച് മോഷ്ടിച്ചതിനെക്കുറിച്ചോ സംസാരിച്ചില്ല.
അന്ന് നിങ്ങൾ എന്റെ അന്തസ്സ് സംരക്ഷിച്ചുവെന്ന് ഞാൻ സ്വയം മനസ്സിലാക്കി.

അധ്യാപകൻ പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു:“ സത്യത്തിൽ അന്ന് ആരാണ് വാച്ച് മോഷ്ടിച്ചതെന്ന് എനിക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു,
കാരണം എന്റെ കണ്ണുകളും അടച്ചിട്ടാണ് അന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടെയും പോക്കറ്റുകളും തിരഞ്ഞത്.

അത് കേട്ട ആ യുവാവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു
അത് കണ്ട ആ അധ്യാപകൻ അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

(മറ്റുള്ളവരുടെ കുറ്റങ്ങളെ,കുറവുകളെ തുറന്നു കാണിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്.
എന്നാൽ അത് രഹസ്യമായ് സൂക്ഷിക്കാനും
അവരെ അവരറിയാതെ നല്ല സ്വഭാവക്കാരനാക്കുക എന്നതും ഏറെ കഠിനമാണ്)